Συντάκτης: murray

ενάντια στα σχέδια
για τη δημιουργία
κέντρου αθλητισμού
και εκπαίδευσης
διασωστών αεροπορίας

Αν μέχρι και πριν από δύο δεκαετίες ο Ασύρματος αποτελούσε έναν από τους αρκετούς αδόμητους χώρους στην ευρύτερη περιοχή, σήμερα αποτελεί έναν από τους λιγοστούς εναπομείναντες. Ο χώρος αυτός, βάσει της 2ης τροποποίησης του Γενικού Πολεοδομικού (ΓΠΣ) σχεδίου του δήμου, προοριζόταν να μετατραπεί σε χώρο πρασίνου και λοιπών κοινωφελών εξυπηρετήσεων (πολιτιστικές εγκαταστάσεις, υπαίθριος κινηματογράφος, αναψυκτήριο κλπ.). Μέχρι σήμερα, και ενώ στο ενδιάμεσο έχει υπάρξει και 3η τροποποίηση του ΓΠΣ και οι εγκαταστάσεις της αεροπορίας έχουν εγκαταλειφθεί, το μόνο που ουσιαστικά έχει υλοποιηθεί είναι το αναψυκτήριο. Εγκατάσταση η οποία δεσπόζει στην πλατεία του Ασυρμάτου και είναι παραχωρημένη προς εκμετάλλευση σε ιδιώτη. Επιπλέον, η περίφραξη του χώρου με ψηλά κάγκελα και συρματοπλέγματα αλλά και η απόδοση μεγάλου μέρους του χώρου στο πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής και σε αθλητικές εγκαταστάσεις έχουν διαμορφώσει έναν κατακερματισμένο χώρο. Αυτός ο κατακερματισμός διαμορφώνει ένα κλίμα αποτρεπτικό για την ελεύθερη πρόσβαση σε οποιονδήποτε δε σχετίζεται με τη λειτουργία των παραπάνω εγκαταστάσεων. Η επιδίωξη της Πολεμικής Αεροπορίας και της δημοτικής αρχής είναι να ενταθεί ακόμα περισσότερο αυτός ο κατακερματισμός, εφόσον το 50% του υπολειπόμενου χώρου θα αποδοθεί στην πρώτη για τη δημιουργία «Κέντρου Αθλητισμού και Εκπαίδευσης Διασωστών Αεροπορίας» (στρατόπεδο με λίγα λόγια!) και στη δεύτερη επίσης για επέκταση τουλάχιστον των αθλητικών εγκαταστάσεων (αν και μέχρι σήμερα μεγάλο μέρος από το τμήμα που αναλογεί στη δημοτική αρχή έχει μετατραπεί σε χώρο στάθμευσης των απορριμματοφόρων του Δήμου). .

Πώς όμως όλες αυτές οι μεθοδεύσεις από την πλευρά της αεροπορίας συνάδουν με τον Νόμο 2745/1999 ο οποίος προβλέπει την απομάκρυνση όλων των στρατοπέδων από τα αστικά κέντρα; Μήπως το Μπραχάμι είναι χωριό ή απλά μας δουλεύουν; Μάλλον μας δουλεύουν αφού όπως διαβάζουμε και στις εφημερίδες (Ελευθεροτυπία, 20/09/2003) το υπουργείο εθνικής άμυνας μέσω της ειδικής υπηρεσίας που έχει θεσπίσει (Υπηρεσία Αξιοποίησης και Μετεγκατάστασης Στρατοπέδων-ΥΑΜΣ) σκοπεύει να παραχωρήσει σε ιδιώτες το δικαίωμα κατασκευής κατοικιών, καταστημάτων λιανικού εμπορίου και γραφείων σε χώρους στρατοπέδων, με τη μορφή αντιπαροχής, διατηρώντας δηλαδή τη χρήση και την κυριότητα μέρους των κτηρίων που θα κατασκευαστούν (βλ. Κέντρο Αθλητισμού και Εκπαίδευσης Διασωστών Αεροπορίας). Τη συμπαιγνία κατασκευαστικού κεφαλαίου και καραβανάδων έρχεται να συμπληρώσει αρμονικά η δημοτική αρχή η οποία σε μια προσπάθεια να χρυσώσει το χάπι και να περάσει ανώδυνα την οικοδόμηση του Ασυρμάτου, χρησιμοποίησε ως δόλωμα το αντισταθμιστικό όφελος που προσφέρει στις τοπικές κοινωνίες ο Νόμος 2745/1999. Πιο συγκεκριμένα ο εν λόγω νόμος προβλέπει ότι το 50% των εκτάσεων των στρατοπέδων που θα «αξιοποιηθούν» θα παραχωρείται στους εκάστοτε δήμους για τη δημιουργία «δημιουργία χώρων κοινόχρηστου πρασίνου και κοινωφελών εξυπηρετήσεων». Έτσι στις 24 Σεπτεμβρίου, ο δήμαρχος επιδιώκει και εν τέλει θέτει υπό διαβούλευση (εκτός ημερήσιας διάταξης) την «κατεπείγουσα» πρόταση του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας, προφανώς για να προλάβει να την πριν τις βουλευτικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου. Η πρόταση καταψηφίστηκε Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν 11 ψήφοι υπέρ, 12 κατά και 2 λευκά (που ανήκαν σε δημοτικούς συμβούλους της πλειοψηφούσας παράταξης του δημάρχου –ψήφοι οι οποίες δεν είναι και ιδιαίτερα δύσκολο να μετατραπούν σε υπέρ την επόμενη φορά που θα τεθεί επί τάπητος το ζήτημα). Στο επόμενο Δ.Σ. με τη δυναμική παρουσία μιας μερίδας κατοίκων του Αγίου Δημητρίου δόθηκε ένα στίγμα της αντίδρασης σε έναν τέτοιο σχεδιασμό.
.
Η δική μας οπτική για τους δημόσιους αδόμητους χώρους είναι τελείως διαφορετική και αντιθετική στα σχέδιά τους. Θεωρούμε πως οφείλουμε να δράσουμε άμεσα για τη διαμόρφωση ενός ελεύθερου χώρου πρασίνου αλλά και τόπου συνάντησης. Το μέγεθος του χώρου του Ασυρμάτου μπορεί να συνθέσει την έννοια του άλσους με την έννοια της πλατείας, σε μία λογική όμως ανοιχτής δημόσιας χρήσης και λειτουργίας και όχι ενός ακόμα τρόπου πλουτισμού εργολάβων, ημέτερων κρατικών λειτουργών και επιχειρηματιών.
.
Αν θέλουμε να διατηρήσουμε την έννοια της γειτονιάς, αν θέλουμε να διαμορφώσουμε κοινούς όρους συνύπαρξης σαν γείτονες αλλά και σαν εργαζόμενοι όλοι μας, οφείλουμε να μην αφήσουμε την τύχη του Ασυρμάτου και κανενός Ασυρμάτου στα χέρια τους. Μέσα από την ισότιμη και ανοιχτή συνεύρεσή μας σε ανοιχτές συνελεύσεις, μπορούμε να αναλάβουμε πρωτοβουλίες, συναποφασισμένες αμεσοδημοκρατικά, για έναν Ασύρματο που θα γίνει ένα σημαντικό σημείο αναφοράς για τους κατοίκους των γύρω περιοχών, ένας τόπος όπου η υψηλή βλάστηση και όχι επιπλέον κτιριακές εγκαταστάσεις θα βρίσκονται σε άμεση οπτική επαφή με τον Υμηττό, ένας τόπος ανοιχτής συνεύρεσης των ανθρώπων και καθημερινής σύμπραξης για ζητήματα που άπτονται της καθημερινότητας.
.
Κάποια στιγμή οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι το να προσπαθούμε να ορίζουμε εμείς τέτοια -και όχι μόνο- ζητήματα μπορεί να είναι μία υπόθεση ιδιαίτερα δύσκολη, έως και “ουτοπική”, αλλά το να αφήνουμε να ορίζουν τις ζωές μας όλοι αυτοί αποτελεί μία υπόθεση καταστροφική. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να διαμορφώσουμε στον Ασύρματο έναν ζωντανό δημόσιο χώρο, όπου οι κάτοικοι θα πραγματώσουν με την αυτοοργανωμένη δράση τους και την έμπρακτη παρουσία τους ένα χώρο ελεύθερου πρασίνου, μία πλατεία προσβάσιμη σε όλους και τη λειτουργία των όποιων κτιριακών εγκαταστάσεων όχι με γνώμονα τις ορέξεις κάποιων επιχειρηματιών αλλά της κάλυψης των αναγκών του άλσους-πλατείας Ασυρμάτου και της ευρύτερης περιοχής.