Αυτοπαρουσίαση

Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΑΣΥΡΜΑΤΟΥ:

ΜΙΑ ΑΥΤΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Αυτό που θέλουμε

Αυτό που θέλουμε είναι ο χώρος του Ασύρματου να είναι ένας ενιαίος ανοιχτός χώρος πρασίνου και συνεύρεσης των ανθρώπων. Θέλουμε και τα 75 περίπου στρέμματα, που είναι η συνολική έκταση του Ασύρματου, να μπορούν να είναι καθημερινά προσβάσιμα σε όλους. Να αποτελεί ο Ασύρματος ταυτόχρονα άλσος με δασικά δέντρα και φυτά, χώρο περιπάτου, ανοιχτό σημείο συνεύρεσης των ανθρώπων, χώρο υποδοχής αντιεμπορευματικών πολιτιστικών δραστηριοτήτων, χώρο όπου το παιχνίδι, η καλλιέργεια λαχανικών, ο περίπατος, η ανάπαυλα, η συζήτηση και μια νέου τύπου πολιτιστική δραστηριότητα να μπορούν να βρουν ελεύθερα έδαφος σε μια ενιαία χωρική ενότητα. Για μας, ο Ασύρματος μπορεί να είναι ταυτόχρονα άλσος και κήπος, πλατεία και χώρος εκδηλώσεων, χώρος παιδικής δραστηριότητας αλλά και συνάθροισης των κατοίκων για να συζητήσουν ή να γιορτάσουν.

Στην παρούσα φάση, η Κτηματική Εταιρεία Δημοσίου είναι εκείνη που έχει το πάνω χέρι ιδιοκτησιακά στο χώρο του Ασυρμάτου, ενώ το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και πιο συγκεκριμένα η Πολιτική Αεροπορία δείχνει να επιδιώκει την τελική κατοχύρωση ενός μεγάλου οικοδομικού «φιλέτου» μέσα σ’ αυτόν. Για μας ο Ασύρματος, ο μόνος μεγάλος αδόμητος χώρος που έχει απομείνει εντός των ορίων του Δήμου Αγίου Δημητρίου, αποτελεί τη μοναδική ελπίδα για την ύπαρξη ενός ανοιχτού χώρου ανάσας για τους κατοίκους αλλά και γενικότερα για τους ανθρώπους της πόλης και των γύρω περιοχών. Αυτό που θέλουμε είναι ο Ασύρματος να ενταχθεί στην καθημερινή δυνατότητα των ανθρώπων να τον προσεγγίζουν και να συμμετέχουν στη μετουσίωσή του σε έναν ανοιχτό χώρο, αποδεσμευμένο από τις ορέξεις στρατιωτικών, υπουργών, εργολάβων, δημοτικών αρχόντων και διαφόρων «ημέτερων» επιχειρηματιών. Θέλουμε να έχουμε εμείς οι ίδιοι οι αγωνιζόμενοι κάτοικοι τον κύριο λόγο γι’ αυτό που συμβαίνει στον Ασύρματο, θέλουμε οι ίδιοι να έχουμε στα χέρια μας την τύχη του Ασυρμάτου και ασφαλώς όσο περισσότερων αξιών χρήσης γίνεται και αφορούν την ίδια μας τη ζωή. Γνωρίζοντας ότι το να είσαι ιδιοκτήτης σημαίνει ότι σφετερίζεσαι ένα αγαθό από την απόλαυση του οποίου αποκλείεις τους άλλους· γνωρίζοντας ότι σ’ αυτόν τον κόσμο τίποτα δεν είναι διαθέσιμο για ελεύθερη κοινοτική χρήση, προβληματιζόμαστε βαθύτατα ως προς το νομικό τρόπο και τα οικονομικά μέσα που χρειάζεται να βρεθούν ώστε να μπορέσουν οι αγωνιζόμενοι κάτοικοι ν’ αναλάβουν εξ’ ολοκλήρου τη διαμόρφωσή του σε ανοιχτό χώρο πρασίνου και συνεύρεσης. Ακόμα και αν, κάτω από την πίεση που ασκεί ο αγώνας μας, περάσει σε νομικό επίπεδο στα χέρια του δήμου θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τη συγκρότηση ενός ζωντανού τοπικού κινήματος ενάντια στην αποστερητική ιδιοποίηση και το σφετερισμό της γης, ένα κίνημα που θα διαμορφώνει ανοιχτούς όρους συμμετοχής των ανθρώπων στον Ασύρματο, δίχως να περιμένει από κανέναν κρατικό θεσμό ή δημοτικό φορέα να λύσει ζητήματα που μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε πραγματικά να λύσουμε.

Απορρίπτουμε τα σχέδιά τους που μόνο στόχο έχουν, ιδιαίτερα σε αυτήν την περίοδο καπιταλιστικής κρίσης, να γεμίσουν τον Ασύρματο με τσιμέντο και τις τσέπες των εργολάβων και ανάδοχων επιχειρηματιών με χρήμα. Απορρίπτουμε τα σχέδιά τους που θέλουν να παραμείνει το κεντρικό πέτρινο κτίριο του Ασυρμάτου στα χέρια του κράτους, να απονεκρωθεί αποτελώντας ένα μουσειακό χώρο, αντί να μετατραπεί σε χώρο συναντήσεων και πολιτισμικών εκδηλώσεων. Όπως αποδεικνύουμε μάλιστα με τη διοργάνωση ενός τριημέρου εκδηλώσεων αυτές τις μέρες, αποσκοπούμε στην ανάδειξη ενός άλλου περιεχομένου της έννοιας του πολιτισμικού που να αντιπαρατίθεται στον κυρίαρχο εμπορευματικό πολιτισμό.

Η πίεση που δεχόμαστε καθημερινά από το χώρο της μισθωτής εργασίας, από τα οικονομικά κυβερνητικά μέτρα, από την όλο και μεγαλύτερη δυσκολία να τα βγάλουμε πέρα, από τις δύσκολες μετακινήσεις μέσα σ’ αυτή την αχανή τσιμεντούπολη που λέγεται Αθήνα, δε χρειάζεται εκτενή περιγραφή αφού όσοι ζούμε στις λεγόμενες λαϊκές γειτονιές τη βιώνουμε στο πετσί μας. Πρέπει να έχουμε χώρο να αναπνεύσουμε, όχι μόνο βιολογικά, πράγμα ασφαλώς σημαντικότατο, αλλά και κοινωνικά. Η αναπνοή δεν έχει να κάνει για μας με μία έξοδο κάθε σαββατόβραδο, συνοδευόμενη από την επακόλουθη καθημερινή κλεισούρα. Προσπαθούμε να αναγεννήσουμε εκείνες τις θετικές κοινοτικές λειτουργίες της συνεύρεσης των ανθρώπων, της σύμπραξης και της αλληλοβοήθειας, της κοινής γιορτής, της διαμόρφωσης μιας κοινής μοίρας. Κι αυτό γιατί δεν ξεχνάμε πως το καπιταλιστικό σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε προσπαθεί να μας επιβάλλει ένα πολύ δύσκολο παρόν και μέλλον, μια κακομοιριά. Αυτή τη μοίρα που μας επιφυλάσσουν μόνο από κοινού μπορούμε να την αλλάξουμε. Σε κάθε στιγμή του αγώνα, είδαμε τους κρατικούς θεσμούς (υπουργεία και δήμο) να προσπαθούν να σταματήσουν με διάφορους τρόπους τον αγώνα μας και να παραδώσουν τον Ασύρματο στους εργολάβους και τους επιχειρηματίες που νέμονται και εκμεταλλεύονται το δημόσιο πλούτο εξαιτίας της σχέσης τους με την πολιτική εξουσία. Η διαφθορά και η κατασπατάληση ακόμα και στο τελευταίο μικρό έργο είναι ολοφάνερες. Ακόμα και το σχέδιο που προωθεί η δημοτική αρχή με συνεργό τον τότε υπεύθυνο για τη σύνταξή του πρώην δήμαρχο Π. Ειρηνάκη δεν είναι παρά άλλη μια προσβολή στη νοημοσύνη και την αξιοπρέπειά μας. Για άλλη μια φορά, επιχειρεί αυτό το σύστημα να γεμίσει τις τσέπες των κατασκευαστών, ορίζοντας ως μοναδικά είδη άξια προς επιβίωση το κατασκευαστικό κεφάλαιο και τις τράπεζες.

Μέσα από το διαρκή αγώνα μας, διαμορφώνουμε ένα χώρο για να αναπνεύσουν οι προσδοκίες μας και να πραγματοποιηθούν τα όνειρά μας. Αρνούμαστε τη μοίρα που προσπαθούν να μας επιβάλλουν. Φυτεύουμε, καλλιεργούμε, συζητάμε, συνδιαμορφώνουμε, γιορτάζουμε, γκρεμίζουμε τις περιφράξεις, τα όρια και τα πρέπει: δρούμε. Έχουμε διαμορφώσει μια κοινότητα αγώνα, που σε πρώτη φάση μπορεί να δίνει την εντύπωση πως απλά προσπαθεί να βελτιώσει με ένα μερικό τρόπο την ποιότητα της ζωής μας, εύκολα όμως αν θέλει μπορεί κανείς να δει πως αυτό, ιδιαίτερα σήμερα, συνδέεται άμεσα με τη συνολική αντίσταση στη μίζερη και περιθωριακή ζωή που προσπαθούν να μας επιβάλλουν. Δεν υπάρχει περίπτωση να το πετύχουν αμαχητί και το δικό μας οπλοστάσιο βρίσκεται στα χέρια όλων, αρκεί ο καθένας και η κάθεμιά να το χρησιμοποιήσει και να το εμπλουτίσει.

Αυτό που είμαστε

Αυτή λοιπόν η κοινότητα αγώνα που εδώ και πάνω από μισό χρόνο έχει ξεκινήσει έναν ανένδοτο αγώνα για τον Ασύρματο, αποτυπώνεται συλλογικά μέσα από την Ανοιχτή Συνέλευση για τη διεκδίκηση του Ασύρματου. Μια συνέλευση που συγκροτήθηκε μετά από κάλεσμα της Ανοιχτής Λαϊκής Συνέλευσης Αγίου Δημητρίου και που προσπαθεί μέσα από τη λειτουργία και τη δράση της να πετύχει αυτό που χρόνια φαινόταν άπιαστο και μακρινό: οι κάτοικοι να περπατούν και να έρχονται σε επαφή με το μέχρι πρόσφατα περιφραγμένο «εσωτερικό» του Ασύρματου.

Η Συνέλευση για τη διεκδίκηση του Ασύρματου λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά και χωρίς ιεραρχία. Λαμβάνει χώρα συνήθως στον κατειλημμένο κτιριακό χώρο του Ασύρματου δύο φορές το μήνα και μετά από τη διατύπωση των θεμάτων και την τοποθέτηση όσων θέλουν να μιλήσουν, αποφασίζει. Οι αποφάσεις της, μέχρι σήμερα, γίνονται με βάση την ομοφωνία και τη συναίνεση, αναγνωρίζοντας πάντα στον καθένα και τη κάθεμιά τη δυνατότητα να εκφράσει και παραπέρα τη διαφορετική του/της αποψη. Δεν έχει καμία σύνδεση με καμία δημοτική παράταξη και πολιτικό κόμμα. Αναγνωρίζει τον εαυτό της ως ένα ανοιχτό εγχείρημα αυτοοργάνωσης, δοκιμάζοντας κάθε στιγμή τα όρια και τις δυνατότητές της· αυτές οι τελευταίες μέχρι σήμερα έχουν ομολογουμένως αποδειχτεί πιο σημαντικές απ’ ό,τι περίμεναν άνθρωποι με αρκετές επιφυλάξεις αρχικά. Η συνέλευση αποτελεί τη βάση για τη συμμετοχή των ανθρώπων τόσο στον αγώνα για τη διεκδίκηση του χώρου όσο και στη σύμπραξη για την άμεση διαμόρφωσή του.

Πως θέλουμε να γίνει

Όσον αφορά το τελευταίο, μη περιμένοντας τίποτα σπουδαίο από την πλευρά των «αρμόδιων» θεσμικών οργάνων, αποσκοπεί στην ενθάρρυνση της άμεσης και ευφάνταστης δράσης των αγωνιζόμενων κατοίκων στο χώρο μέσα από μια ανοιχτή κινηματική διαδικασία συμμετοχικού-συμβουλιακού σχεδιασμού, όπου αγωνιζόμενοι άνθρωποι και ειδικευμένοι επιστήμονες μπορούν να διαμορφώσουν και υλοποιήσουν ένα σχέδιο χαμηλού κόστους, προσαρμοσμένου πάντα στις δικές μας ανάγκες.

11/6/2010